Chora kotka i jej sześć kociąt prosi cię o pomoc !

Pewnie nie zwrócisz uwagi na tą historię, bo nie znajdziesz tu drastycznych opisów, zdjęć otwartych ran, niedowierzania, jak nie człowiek a prawdziwa bestia mógł zrobić coś tak bardzo okrutnego niewinnym zwierzakom. Znajdziesz tu jedynie nieszczęście sześciorga kociąt, które od dawna nie miały ani dachu nad głową, ani normalnego jedzenia, ani jakiejkolwiek opieki po tym, jak zostały wyrzucone, najpewniej od razu, gdy przyszły na świat. Powiesz, że koty to koty, poradzą sobie- jednak czy i one, nasi mniejsi bracia, nie zasługują choć na trochę współczucia i pomocy?

Tułaczka i cierpienie Fado….

Znaleziony na przystanku, przez przypadkowe osoby, które widziały, że ten piesek kręci się tam od dłuższego czasu i choć nieufnie, szuka u ludzi jedzenia. Widać, że nie zna terenu, że ktoś je podrzucił, od tak… bo przecież to co nazywamy nieludzkim, powinno mieć właśnie miano ludzkiego- ludzie mówią, że pies wielokrotnie był przepędzany z podwórka przez właścicieli- bo pozbywanie się zwierząt, nawet wywożenie ich daleko od domu i zostawianie, jest powszechne wśród naszego gatunku.

Łaciatek jest kaleką. Żyje w gehennie, zaniedbany, zniewolony, w agonii czekający na śmierć…

Pomimo rozżalonych spojrzeń i pokornego charakteru, wciąż schylonej głowy, Łaciatek nie dostał żadnej szansy- jego krzywe nogi, zniekształcona kłoda i nieproporcjonalny łeb, zrobiły z niego w oczach innych potwora, którego można skopać, znęcać się i nie dbać- taki osąd wydali inni, choć ani razu nie zajrzeli w serduszko Łaciatka.

Bartuś jest ofiarą ludzkiej chciwości. Czy ocalimy jego życie?

Bartek do najmłodszych nie należy, co zresztą widać po jego sierści i zachowaniu- jego kopytka i tak weszłyby na podwórko handlarza, a pandemia i problemy finansowe z nią związane tylko to przyśpieszyły- są ludzie, którzy dbają o zwierzęta, gdy można je wykorzystać, a gdy te, tak jak Bartuś, starzeją się, po prostu właściciele pozbywają się ich- nieliczne mają godną emeryturę. Większość nigdy na niej się nie starzeje… bo już przed jej rozpoczęciem, odbiera się im życie.

Choć życie Tuptusia miało wyglądać całkowicie inaczej, los i tak postanowił wszystko mu odebrać.

Zamknięty na głucho w małej komórce, w strachu nasłuchuje, czy aby na podwórku nie słychać uderzenia trapu rzeźnickiej ciężarówki o ziemię, czy aby na pewno nie idzie po niego handlarz, by wydając wyrok, wysłać go na śmierć- w tym miejscu, Tuptusiowi nie pomaga ani jego majestatyczny wygląd, ani chowanie się w najciemniejszy kąt- tutaj zasada jest jedna- pomimo błagania konia, wysyła się go tam, gdzie będzie zysk.

Spójrz w oczy umierającej Loli i jej maleńkiego synka! Jak mamy zostać obojętnymi?

Tak więc mama i synek czekają, z liną, która wciąż przypomina o ich przeznaczeniu. Bo by zrozumieć, dlaczego człowiek skazał je na taki koszmar, wystarczy spojrzeć w kalkulator. Czekają, w okropnych warunkach, z okropnymi ludźmi, dla których ich życie jest warte tyle, co drobny bonus przewyższający koszty ich trzymania…

Cierpiał z wrośniętym w szyję łańcuchem. Leczenie Merlina było zbyt drogie, a konia zostawiono w gehennie…

W oku nic, poza przerażającym smutkiem i bólem, przy najmniejszym poruszeniu się… było przerażenie, było pełno ropy, było i poważne zapalenie, bo przez potężną i nieleczoną ranę, wdało się zakażenie. Jest dramat i ciężka sytuacja. Merlinowi dotyk człowieka, kojarzy się tylko z traumą, przez jaką przeszedł, w wyniku bycia uwięzionym na ciasnym łańcuchu, który codziennie, coraz mocniej wrastał się w jego kark.