“Przywiązany łańcuchem, z uginającą się pod jego ciężarem głową, proszę, bym już niedługo nie stał się tylko wspomnieniem…"

Trudno mieć w sobie jakiekolwiek emocje, gdy całe życie spędziło się na łańcuchu, każdego dnia myśląc, że usmażymy swoje ciało w słońcu lub odejdziemy z przerażającego, niezaspokojonego pragnienia. Trudno jest wołać o ratunek, gdy robiło się to dzień w dzień i nikt nigdy z pomocą nie przyszedł. Trudno jest zwrócić na siebie uwagę, gdy w około smutek i żal przyćmiewa wszystko inne… 

Los zabrał tej rodzinie wszystko- poczucie bezpieczeństwa, zdrowie, pieniądze niezbędne do życia… powoli zaczął zabierać im również siebie nawzajem, jako ostateczny ruch w dokończeniu swojego satanistycznego dzieła…

„Patrzę w skaryszewskie niebo zza mojej gęstej grzywy i jedyne czego pragnę, to tego, by ten widok nie był moim ostatnim spojrzeniem”

„  Rżę… rżę ze smutkiem, rozżaleniem, strachem. Swymi wystraszonymi i czerwonymi oczami, przez chwilę zaczynam wypatrywać swojej mamy. Ta panika pozbawia mnie rozsądku- przecież mojej mamy już dawno nie ma. Gdy byłem jeszcze mniejszy niż jestem teraz, załadowano ją do ciężarówki- obydwoje pragnęliśmy zostać razem, jednak mimo naszych rozdzierających się serc, ciężarówka nieuchronnie oddalała się od mojej stajni… “

Podwójne cierpienie Mgiełki

Weterynarz oznajmił, że złamanie nie jest świeże i nie było przyczyną tego skoku- kości w przedniej łapie kotki już wcześniej były złamane i źle się zrosły.Wyobrażacie sobie ten ból, który musiał jej towarzyszyć przez te wszystkie dni, od prawdziwego dnia złamania? Tyle cierpienia, bólu, przy każdym kroku…

Szczeniak wyrzucony na śmierć…

Ta maleńka istotka też pewnie pragnęła zaznać jedynie trochę ciepła… jednak nikt nie wysłuchał jej prośby, a wręcz dotkliwie odsunął ją od jej pragnień…  Noc jest długa, tym bardziej noc, w której czujemy, że zaraz nie damy radę wziąć następnego wdechu, na którym tak bardzo nam zależy…

Cierpienie małej Jagódki

Jagódce zabrano źrebięce lata beztroski,  tak potrzebną wtedy dla niej matkę, jakąkolwiek godność , a teraz próbuje jej się jeszcze zabrać szansę na zdrowie…Wyobrażacie sobie coś tak podłego? Być pozbawionym światła, choć posiadać zdrowe oczy? Być pozbawionym zapachu matki,  gdy jest on najbardziej potrzebny? Zostać zamkniętym w celi, choć nic się nie zrobiło? Zostać bez opieki, choć coś wykańcza nasze ciało?