Choć życie Tuptusia miało wyglądać całkowicie inaczej, los i tak postanowił wszystko mu odebrać

Tuptuś miał być prezentem dla wnuczki- miał mieć swoją stajenkę, miał mieć marchewki, miał mieć rodzinę. Jednak jest tu, w ciemnej komórce u handlarza, uwiązany na grubym łańcuchu- choć spod handlarskiej liny i grubego łańcuch widać stary, piękny kantar, po wcześniejszym życiu tylko ten kantar Tuptusiowi pozostał- wszystko inne uleciało, a biedny Tuptuś został sprzedany do miejsca, gdzie konie przeżywają koszmar. Zamknięty na głucho w małej komórce, w strachu nasłuchuje, czy aby na podwórku nie słychać uderzenia trapu rzeźnickiej ciężarówki o ziemię, czy aby na pewno nie idzie po niego handlarz, by wydając wyrok, wysłać go na śmierć- w tym miejscu, Tuptusiowi nie pomaga ani jego majestatyczny wygląd, ani chowanie się w najciemniejszy kąt- tutaj zasada jest jedna- pomimo błagania konia, wysyła się go tam, gdzie będzie zysk.

Za życie Tuptusia handlarz żąda 2000 złotych. Wykup, transport, kowal i weterynarz oraz późniejsze utrzymanie to 5000 złotych.

I tak, choć życie Tuptusia miało wyglądać całkowicie inaczej, los i tak postanowił wszystko mu odebrać- życie uzależnić od człowieka zysku, słońce zamienić na mrok, a ratunek powierzyć Nam- ludziom, którzy o życie niewinnych i skrzywdzonych zwierząt walczą, bo mają ich za przyjaciół, a nie kawałek mięsa- proszę, ocalmy Tuptusiowe życie, zabierzmy go z koszmaru do bajki- bez Ciebie, może się nam nie udać…