U zwierząt zmysł węchu i smaku są ściśle ze sobą połączone, dlatego i w tym artykule pozostaną opisane razem. Przede wszystkim, zmysły te, są u koni lepiej rozwinięte, niż u ludzi. Zarówno konie jak i ludzie odczuwają te same smaki. Większość koni preferuje smak słodki i słony, stąd wybór marchewek, buraków a nie np. kiwi. Konie unikają smaku gorzkiego i kwaśnego. Zanim jednak pożywienie trafi do jamy ustnej, jest uważnie sprawdzane receptorami węchu i wibrysami, (włoskami czuciowymi, o których mowa w poprzednim artykule o zmyśle dotyku u konia) pod kątem przydatności do spożycia. Konie posiadają również naturalną zdolność rozpoznawania trujących roślin i unikania niebezpiecznych pasz. Może być ona jednak zaburzona w okresach zmniejszonej ilości dostępnej paszy, z powodu odczuwania większego głodu. Również woda jest pod stała kontrolą zmysłu węchu. Każda jej zmiana jest analizowana przez receptory, co często powoduje duże problemy dla opiekunów, z powodu niechęci pobierania jej przez zwierzęta. Najczęściej jednak po kilka dniach konie przyzwyczajają się do nowego zapachu i składu wody( to również dowodzi, że zmysł ten jest bardziej rozwinięty niż u człowieka- my nie czujemy smaku wody)

Zmysł węchu pełni również ważną rolę nie tylko w wybraniu odpowiedniego pożywienia, ale i w identyfikacji oraz komunikacji międzyosobniczej. W odpowiedzi na niektóre zapachy, jak np: mocz, pot, krew czy lekarstwa, zwierzęta wykazują reakcję zwaną „flehmen”. Polega ona na unoszeniu głowy i podwijaniu górnej wargi w celu łatwiejszego przeniesienia zapachu do narządu Jacobsona, odpowiedzialnego m.in. za analizowanie feromonów. Narząd ten, jest umiejscowiony w jamie nosowej. Co ciekawsze, niektóre zapachy mogą działać na konie niepokojąco- na przykład właśnie dzięki temu, konie rozpoznają rośliny dla nich trujące.